Ένας πολύ λογικός τρόπος να γίνει στην ώρα του το πρωτάθλημα που όμως είναι ανέφικτος.
Το λοκ άουτ σαν γεγονός αλλά και όσα έγιναν από την ώρα που σήκωσε το πρωτάθλημα ο Ντιρκ Νοβίτζκι μέχρι να ανακοινωθεί το «πάγωμα» της λειτουργίας του ΝΒΑ δεν είχαν κάποιο αξιόλογο ενδιαφέρον. Πράγμα που μας αναγκάζει να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο με τον πυρήνα του λοκ άουτ ο οποίος δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα λεφτά.
Αυτό που έχει συμβεί μέχρι τώρα είναι το ΝΒΑ να έχει αμφισβητήσει τους ισχυρισμούς της ένωσης παικτών. Ισχυρισμοί σύμφωνα με τους οποίους οι μισοί παίκτες είχαν συνολικές απώλειες 340 εκατομμύρια δολάρια. Ποσόν μεγάλο που σύμφωνα με τους ίδιους οφείλεται σε «λογιστικά κόλπα» των οργανισμών και τόκους δανείων.
Αναμφισβήτητα οι σταρ του ΝΒΑ είναι οι παίκτες. Εξαργύρωσαν αυτό το δεδομένο με την προηγούμενη συλλογική σύμβαση εργασία που τους απέφερε το 57% των εσόδων του ΝΒΑ όμως αυτή την φορά τα πράγματα αλλάζουν. Οι ιδιοκτήτες είναι αποφασισμένοι να κρατήσουν μια πιο σκληρή στάση. Διεκδικούν ένα μεγαλύτερο ποσοστό από το 43% των εσόδων.
Η πρώτη κίνηση έγινε από τους ιδιοκτήτες και ήταν ενδεικτική της θέλησής των. Πρότειναν στην ένωση παικτών να γίνει μια μοιρασιά των εσόδων σε ποσοστό 60% υπέρ των ιδιοκτητών και 40% για τους αθλητές. Φυσικά οι αθλητές αρνήθηκαν και το λοκ άουτ έγινε πραγματικότητα. Όμως οι επιχειρηματίες έδειξαν ότι θα χρησιμοποιήσουν την δυναμική τους και δεν θα χαριστούν.
Παράλληλα με όλα αυτά, το ΝΒΑ δεν χάνει λεφτά όπως διατείνονται οι ιδιοκτήτες. Η μεγάλη και καλοστημένη επιχείρηση που λέγεται ΝΒΑ «γεννάει» όλο και περισσότερα λεφτά με συνέπεια αθλητές και επιχειρηματίες να διεκδικούν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα. Άλλωστε για κανέναν δεν είναι εύκολο να μοιράσει 3,6 δισεκατομμύρια δολάρια !
Μια λύση που θα μπορούσε να είναι εφικτή είναι μια λύση όμοια με εκείνη που εφαρμόστηκε στο NFL και στο NHL. Και δεν πρόκειται για τίποτα διαφορετικό από ένα απλό 50-50. Η περίπτωση του ΝΒΑ περιλαμβάνει πολλές λεπτομέρειες και οι λεπτομέρειες σημαίνουν λεφτά. Όπως και στα άλλα επαγγελματικά πρωταθλήματα των ΗΠΑ, έτσι και στο ΝΒΑ, θα μπορούσαν για 10 χρόνια οι «λεπτομέρειες» να είναι υπέρ των αθλητών και τα επόμενα δέκα χρόνια να είναι υπέρ των ιδιοκτητών. Δίκαιη λύση που θα δημιουργούσε και ένα πολύ καλό κλίμα σε επίπεδο δημοσίων σχέσεων.
Ανέφικτη όμως. Τα συμβόλαια με τις μέγιστες αποδοχές και την μέγιστη διάρκεια θα περιοριστούν, άρα «ασύμφορο» για τους παίκτες. Οι φόροι πολυτελείας παραμένουν υψηλοί άρα «δεν φτάνουν» για τους ιδιοκτήτες. Αυτό που πρέπει αμφότερες πλευρές να καταλάβουν είναι πως η προηγούμενη συλλογική εργασίας δεν είναι “outdated” αλλά μπορεί να αποτελέσει την βάση ώστε να μην χάσει σε εμπορικότητα το ΝΒΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου